چطور آیتونز از یک برنامه ساده به برنامه ای کامل و گیج کننده تبدیل شد و سپس از بین رفت

iTunes برنامه‌ای بود که با آمدنش پخش موسیقی بروی سیستم مک را بسیار آسان کرد و همچنین دنیای صنعت موسیقی را متحول ساخت و بعد از یک دهه شاهد نابودی آن بودیم. اما راهش را اپل موزیک و سرویس‌های مانند آن ادامه می‌دهند. حال که اپل آیتونز را کنار گذاشته و آنرا به قسمتهای مختلف تبدیل کرده، در این مقاله از انارمگ می‌خواهیم به دلایل پیشرفت، سقوط و از بین رفتن این برنامه بپردازیم.

امروزه این یک امر عادیست که موسیقی را که می‌خواهیم گوش دهیم، تنها کافیست نامش را در آیفون، آیپد یا هوم پاد بخوانیم و در لحظه برایمان پخش شود. در حقیقت اینطور نیست که آن موسیقی بلافاصله بعد از ضبط در دسترس ما قرار گرفته. در حقیقت برای رسیدن به ما راه درازی را طی کرده اما در ظاهر اینطور به نظر می‌آید .

ما به موسیقی فقط گوش می‌دهیم و هیچ وقت به شکل موسیقی دیجیتال به آن فکر نمی‌کنیم. قبل از اینکه آن‌را MP3 یا AAC بنامیم آنرا در سبک‌های جاز یا پاپ یا کلاسیک می‌شناسیم. اما زمانی‌که iTunes در ۹ ژانویه ۲۰۰۱ منتشر شد اوضاع اینگونه نبود.

می‌توان گفت ما آیتونز را به خاطر سه گانه‌ی موسیقی، پادکست و TV از دست دادیم. البته ما هنوز iTunes Store و iTunes Match را داریم (بعلاوه هنوز برای Windows باقی مانده)

دوران تاریک پخش موسیقی

در اوایل سال ۲۰۰۰ شاهد ضبط و پخش موسیقی بروی CD بودیم. اگر علاقه‌مند به گردآوری هر مجموعه موسیقی بودید باید آنها روی CD ضبط و با خود حمل کرده و روی رایانه یا دستگاه‌های پخش گوش دهید. این دیسک‌ها قابل حمل بودند اما مدام خراشیده شده و یا امکان داشت گم شوند.

اگر از علاقه‌مندان موسیقی بودید حتما کارکردهای CD را به خاطر دارید. می‌توانستید موزیک‌های ضبط شده روی دیسک را بروی رایانه منتقل کنید، امکان انتخاب و پخش موسیقی مورد نظرتان از میان مجموعه‌ای که درست کردید برایتان فراهم بود.

علاوه بر اینها دستگاههای پخش قابل حمل نیز بوجود آمد. در مقایسه با استفاده آسان و سریع از CD، استفاده از پخش کننده‌ی موسیقی کمی دشوار بود. برای پیدا کردن موسیقی باید به سایت‌های غیر مجاز آنلاین مانند Napster متوسل می‌شدید.

جیمی لویین در سال ۲۰۰۹ به مجله Fortune گفت: “هرکس هر چیزی درباره‌ی اپل می‌خواهد بگوید، اما من با اطمینان می‌گویم اگر اگر استیو جابز نبود هیچ موسیقی آنلاین مجازی هم نبود. می‌توان گفت تاثیر او بر موسیقی فوق العاده بود.”

اپل دانلود موسیقی بصورت ساده و قانونی را در سال ۲۰۰۳ با را ‌اندازی iTunes Music Store شروع کرد. در ابتدا باید پخش آنها به اندازه ای آسان می‌کرد که مردم ترغیب شوند که از آن استفاده کنند. این همان کاری است که شکل اولیه‌ی برنامه‌ی iTunes انجام داد. و این بخشی از کاری بود که اپل بعنوان حرکت به سمت زندگی دیجیتال می‌نامد.

در پشت صحنه استیوجابز تصور می‌کرد که عقب مانده و باید به سرعت این پیشرفت اضافه کند. همان زمان به والتر آیزاکسون زندگی نامه نویس گفته بود که آن زمان چقدر تحت فشار شرکت‌های سازنده‌ی درایورهای CD قرار داشتند.

این پیشرفت با iTunes آغاز شد. اما به جای اینکه برنامه خودش را نشان دهد و پیش ببرد، اپل به تلاش برای مذاکره و همکاری با شرکت‌هایی که سازنده‌ی بهترین برنامه‌های MP3 بودند، پرداخت. شرکت‌هایی مانند Panic با برنامه‌ی Audion و Casady & Greene با برنامه‌ی SoundJam MP. اپل در ابتدا با Panic وارد مذاکره شد اما در نهایت SoundJam MP را خریداری کرد.

تولد اولین iTunes

SoundJam MP در جایگاه خودش بهترین پلیر بود اما با این وجود باز هم به نظر اپل پیچیده می‌آمد و اپل می‌خواست که برای کاربران ساده‌تر باشد. پس آن را تغییر داد. اپل قابلیت تغییر در ظاهر برنامه که changing skins نامیده می‌شد را حذف کرد. در نهایت شما با یک ظاهر ساده و ثابت رو به رو بودید. استیو جابز این برنامه را ساده و دوباره طراحی کرد و در سال ۲۰۰۱ بعنوان  iTunes 1.0 در سیستم عامل Mac OS ۹ اجرا شد.

جابز قبل از رونمایی از این محصول، مثل همیشه صحنه را به گونه‌ای تنظیم کرد که بعد از معرفی، محصول اپل یک انتخاب عالی و بدیهی به نظر بیاید. وی صحبتش را با این جمله شروع کرد که: ” در صنعت موسیقی یک انقلاب اتفاق افتاده است.” در ادامه درباره‌ی سوزاندن CD گفت و اینکه سالانه چه میزان CD تولید و بعد بدون استفاده رها می‌شود و … سپس صحبت را به نحوه‌ی پخش موسیقی از طریق رایانه کشاند.

او درباره‌ی فرمت MP3 و اینکه چه برنامه‌ها و نرم افزارهایی دارد صحبت کرد. او گفت که این برنامه‌ها چقد پیچیده هستند و اکثر افراد از قابلیت‌های موجود در آنها اطلاع و آشنایی ندارند و تنها از یک چهارم قابلیت‌های آنها تا کنون استفاده کرده‌اند.

جابز گفت: ” ما امروز همه‌ی این مشکلات را، با آنچه آنرا iTunes نامیده‌ایم، تغییر خواهیم داد. درست است که دیر وارد این مهمانی شده‌ایم اما در حال انجام یک جهش و پیشرفت سریع هستیم. آیتونز جدید هیچ کدام از محدودیت‌هایی را که او از آنها شکایت کرده بود، نداشت. بر خلاف اینها در اولین استفاده بلافاصله می‌توانستید با آن آشنا شده و شروع به کارکنید. پس از باز کردن برنامه با یک دکمه‌ی بزرگ پلی مواجه بودید و لیستی از موسیقی‌های شما و به راحتی می‌دانستید چه کاری باید انجام دهید.

این سادگی ادامه نیافت

اگر از همان روزهای نخست از آیتونز استفاده می‌کردید سادگی آن را بخاطر دارید. از آنجایی که اپل همیشه یکباره ویژگی‌هایش را اضافه می‌کند قطعا پیچیدگی‌های جدیدش به عنوان یک کاربر ساده به چشمتان می‌آمد. اولین تغییر قابل توجهی که به چشم نمی‌آمد این بود که اپل ITunes را در مارس ۲۰۰۱ به یک برنامه‌ی OS X تبدیل کرد. در اکتبر iTunes 2 را منتشر کرد که در آن تغییرات به سختی به چشم می‌خورد اما از iPod جدید پشتیبانی می‌کرد.

در سال ۲۰۰۳ نیز iTunes Store را اضافه کرد. در این نسخه علاوه بر موزیک‌های خودتان قابلیت جستجو و خرید آنلاین موزیک‌های دیگر برایتان مهیا شده و در حقیقت برنامه‌ی پخش‌کننده‌ی موسیقی به فروشگاه آنلاین موسیقی تبدیل شده بود.

سپس همزمان شاهد پیشرفت و گسترش فروشگاه موسیقی بودیم و این یک تغییر عجیب و ناخوشایند برای یک پلیر موسیقی به حساب می‌آمد. ITunes به مکانی برای خرید و پخش فیلم تبدیل شده بود. مشخص بود که چطور فروشگاه موزیک، فیلم و TV تمام آن چیزی را که بود تغییر داد. حال اپل به یک استودیو تبدیل شده بود و خبری از پلیر موسیقی نبود.

 ظهور دستگاههای جدید و نیازهایشان

این مساله منطقی بود که اپل iTunes را برای استفاده با آیپد شما همگام‌سازی کند. شما موسیقی را در مک خود داشتید و می‌خواستید آنرا به آیپدتان هم بیفزایید. ITunes روش صحیح برای انجام این‌کار  بود. در سال ۲۰۰۵ پادکست‌ها نیز به iTunes افزوده شدند و این برای اپل و کاربران خوب بود.

بنابراین وقتی آیفون و بعد از آن آیپد عرضه شد، همگام سازی و هماهنگی آنها نیز منطقی به نظر می‌رسید. به علاوه که هر دو دستگاه بویژه آیفون هم‌گام‌سازی‌های خاص خود را داشتند.

 با این حال اگر شما قصد داشتید تا موردی را برای دستگاهتان همگام‌سازی کنید، از طریق آیتونز به سختی به نتیجه مورد نظر دست می‌یافتید و احتیاج بود تا ITunes به یک شبکه اجتماعی تبدیل شود.

در سال ۲۰۱۰ آیتونز به برنامه‌ای برای پخش موزیک و ویدئو، فروش موزیک و ویدئوهای جدید به شما، همگام سازی آیفون و آیپد شما تبدیل شد و Ping را نیز به همه‌ی اینها افزود.

در آن زمان بهترین گزینه برای افزودن Ping، ITunes بود. چرا که اپل یک شبکه‌ی اجتماعی می‌خواست و ITunes پر کاربرترین و محبوبت‌ترین برنامه‌اش بود. بدون شک iTunes Store موفق‌ترین سرویس اپل در آن زمان بود.

Ping یک زبانه مخصوص موسیقی داشت و هدف اصلی آن تمرکز بر ارتباط مستقیم خوانندگان و هندمندان با کاربران و شنوندگان بود. اما اپل در این مورد شکست خورد و آنرا در سال ۲۰۱۲ رها کرد.

حرکت به سمت سقوط

بعد از گذشت یک دهه از عرضه‌ی ابتدایی، آیتونز بعنوان یک برنامه‌ی ساده و کاربردی پخش موزیک، همه‌چیز تغییر کرده بود.

 حال آیتونز شامل همه چی می‌شد: پلیر موزیک و فیلم و TV، خرید موزیک و فیلم و TV، همگام‌سازی آیپد، راه‌اندازی و پشتیبان‌گیری از آیفون، پادکست، برنامه‌ی فیسبوک و توئیتر و زنگ‌های گوشی.

تا اینکه در ۲۰۱۵ اپل اپل موزیک را اضافه کردند.

در طی این سال‌ها، بجز Ping که موفق نشد و ادغام فیسبوک و توئیتر که مورد توجه قرار نگرفتند، هر چیزی که به آیتونز اضافه شد خوب بود. در چنین شرایطی معرفی برنامه‌ای که کاربران با ویژگی‌های هوشمند آن آشنایی و عادت دارند کار هوشمندانه‌ای به حساب می‌آمد.

 شاید این اتفاق برای اپل و کسانی که سال‌ها در کنار آیتونز بزرگ شدند ساده و واضح نباشد. آیتونز در ۲۰۱۵ به برنامه‌ای گیج‌کننده و شلوغ تبدیل شده بود برای همین وقتی اپل اعلام کرد قصد تبدیل آیتونز به برنامه‌های جداگانه را دارد با استقبال کاربران مواجه شد.

در اینجا نیز اپل مورد تشویق قرار گرفت، چه در سال ۲۰۰۱ که جابز آیتونز را معرفی کرد، با اینکه اعلام مرگ و نابودی آیتونز ناراحت کننده است اما باز هم با این کار مورد استقبال و تشویق کاربران قرار گرفت.